Voorganger: Ds. A. Hakvoort De ontmoeting met Jezus
Tekst van vandaag: Lucas 24 : 13 – 35

Hoe kunnen wij nu na Pasen de Here Jezus toch ontmoeten? De Emmaüsgangers verlaten de groep
discipelen en gaan ontgoocheld naar huis. Wellicht was de druppel voor deze twee wel dat de
vrouwen na hun bezoek aan het graf vertelden, dat het graf leeg was en er engelen waren, die
zeiden, dat Jezus leeft, maar dat zij zelf Hem niet hadden gezien. Voor de Emmaüsgangers was het
gedaan. Zij zien Gods hand in de gebeurtenissen niet. De belofte van God van een verlosser, die zou
komen, hadden ze beleefd tijdens het leven van Jezus, maar die konden ze niet rijmen met Zijn dood
aan het kruis.
Je blik op God kan worden vertroebeld door ellendige gebeurtenissen in de wereld.
God kan aan het werk zijn in dingen, die wij niet aan Hem toeschrijven. Om dat wel te kunnen zien
moet worden ingebroken in onze gedachten en redeneringen. Zo ook bij de Emmaüsgangers.
“Hun ogen werden gesloten gehouden.” En later “…. werden hun ogen geopend”. Toen zagen ze pas
dat het Jezus was die met hen meeliep.
De vreemde laat hun zien hoe God aan het werk is geweest in de geschiedenis van het volk Israël.
Een geschiedenis, die leidt tot de dood van Jezus. Ze gaan met z’n drieën als het ware de bijbel lezen
en Jezus legt uit. Helaas staat die uitleg niet in de tekst opgenomen. Die moeten we zelf vinden door
de bijbel te lezen. Daarvoor is het Pinksteren geworden, zodat we geleid door de Heilige Geest de
weg vinden in de bijbel. Ons gebed moet ook zijn: Heer, open ons de ogen, zodat wij zien hoe zelfs
een kruis de weg ten leven open legt.
Op het moment dat zij Hem herkennen is Hij weg. Enthousiast gaan ze terug naar de discipelen, waar
Jezus inmiddels ook is verschenen. Zij gingen de wereld in om te getuigen. Dat is ook de boodschap
aan ons. De Heer geeft ons het verlangen dat de bijbel opengelegd wordt.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 4 mei
• Preek van de week, zondag 27 april
• Preek van de week, zondag 20 april
• Preek van de week, zondag 13 april
• Preek van de week, zondag 6 april

Voorganger: Ds. B. Luiten Verkondig de opgestane Heer en laat je verrassen
Tekst van vandaag: Marcus 16 : 9 – 20

Verkondiging is een opdracht van Jezus. Hij zei: “Trek heel de wereld door en verkondig het goede
nieuws aan alle schepselen.” Het valt mij op, dat het verhaal vaak zo niet wordt verteld. Meestal is de
boodschap: “Ik geloof dat Jezus voor mijn zonden is gestorven.”
Maar het gaat hier om de opstanding uit de dood! Het is ook een moeilijk te begrijpen boodschap. De
gedachte heerst, dat je door een goed leven een plek in de hemel kunt verdienen. Maar dat is niet de
manier om te worden bevrijd van de dood. Dat kun je overigens niet zelf. God moet je bevrijden. De
dood past niet in Zijn schepping.
Er zit een belang aan deze opdracht. Als mensen deze niet horen, kunnen ze Jezus en Zijn verlossend
werk ook niet leren kennen. We MOETEN het dus vertellen aan mensen, die Jezus nog niet kennen.
Als herauten, als boodschappers van rechtvaardigheid. Prediking in de kerk is geen verkondiging.
Verkondigen doe je buiten de kerk.
Verkondiging is feitelijk belangrijker dan goede daden. De boodschap is, dat Jezus is opgestaan uit de
dood. Je wordt gered door geloof. Wie gelooft en gedoopt is, zal worden gered, maar wie niet gelooft
zal worden veroordeeld. Zo zwart-wit is het.
Israël kwam als slaven uit Egypte , ging door het water en was een vrij volk in Kanaän.
Er is ook een belofte dat geloof gepaard gaat met tekenen van het doorbreken van de dood (vers 17
en 18). De tekenen zijn ter ondersteuning, ter bevestiging van de verkondiging. “De Heer zet de
verkondiging kracht bij”.
Je moet wel tegen een overmacht aan ongeloof in werken. Zoek eens uit of uw buren Jezus kennen
of hebben gekend. Jezus zei: Gooi het net eens aan de ander kant (over een andere boeg) uit. De
discipelen zeiden dat dat geen zin zou hebben, maar het net zat overvol. Je zult zien dat het zin heeft.
Het resultaat zal verrassend positief zijn.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 27 april
• Preek van de week, zondag 20 april
• Preek van de week, zondag 13 april
• Preek van de week, zondag 6 april
• Preek van de week, zondag 23 maart

Voorganger: Ds. H.J.Th. Velema Christus’ verschijning aan Thomas
Tekst van vandaag: Johannes 20 : 24 – 29 en 1 Korinthe 13 : 8- 13

Vorige week was het Pasen, het feest van de opstanding van onze Heer Jezus Christus. Zou het
allemaal wel waar zijn of is het slechts een mooi verhaal? Konden we maar eens naar Hem toe gaan,
dan zouden we zonder enige twijfel geloven.
Maar de volgorde van de Heiland is: Eerst geloven, dan zien.
Thomas is er bij de eerste verschijning van Jezus niet bij. Hij is een pessimist. Hij had al gezegd, dat
het verkeerd zou aflopen. De dood van Jezus aan het kruis heeft in Thomas’ leven een crisis
veroorzaakt. Wie was Jezus nou? De Zoon van God? Een koning? Dan laat je je toch niet vrijwillig
kruisigen? Thomas is na de kruisiging uit de groep gestapt. De anderen waren bij elkaar gebleven en
Jezus was aan hun verschenen.
Toen ze het Thomas vertelden, geloofde hij het niet. Een week later is hij er wel bij als Jezus nog een
keer verschijnt. Jezus kent Thomas’ twijfel en spreekt hem er op aan. Hij kent ook ons met onze
twijfels, onze vragen en ons ongeloof en Hij komt er op terug. Zijn liefde is zo groot, dat we Hem
zouden kennen en zouden breken met alle vormen van ongeloof en twijfel.
Thomas is overweldigd door Jezus’ verschijning. “Wees dan niet langer ongelovig, maar geloof.” zegt
Jezus. En Thomas belijdt: “Mijn Heer, mijn God”. Hij geeft zich over. Hij wordt erdoor uit de Joodse
geloofsgemeenschap gestoten en bovendien beledigt hij hiermee de Romeinse keizer.
Christus vraag ook van ons een antwoord. Hij vraagt geloof. Jezus wijst Thomas op zijn ongeloof en
geeft hem Zijn volgorde: Eerst geloven en dan zien. Dat geldt ook voor ons. Wij hebben Jezus nooit
ontmoet. We kennen Hem alleen uit de verhalen. We zullen Hem pas zien bij Zijn wederkomst.
Wij hebben het Oude en het Nieuwe Testament en het is naast Pasen ook Pinksteren geweest. Hij
opent ogen, opent oren en opent harten.
Zalig ben je met de opgestane Heer.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 20 april
• Preek van de week, zondag 13 april
• Preek van de week, zondag 6 april
• Preek van de week, zondag 23 maart
• Preek van de week, zondag 16 maart

Voorganger: Ds. A. Hakvoort Zoeken naar de levende
Tekst van vandaag: Lucas 24 : 13- 12

Op de eerste Paasmorgen treffen we een aantal vrouwen aan. Zij zorgden voor Jezus en de discipelen
op zijn reizen door Israël en hebben daardoor de missie van Jezus gezien. Zij blijven bij Jezus tot aan
het graf aan toe terwijl de discipelen eerder al waren afgehaakt.
Zij hebben Zijn lijden en dood van dichtbij en intens meegemaakt. Na de sabbat kwamen ze terug op
de begraafplaats om het lichaam van Jezus te verzorgen. De vrouwen vinden er twee dingen: Een
open graf, en het ontbreken van het lichaam van Jezus. Ze weten zich geen raad.
De dood is alom aanwezig in ons leven. Het is de enige echte zekerheid. Een leeg graf is dan ook
onvoorstelbaar.
Dan verschijnen er ineens twee mannen in stralende kleding, die de vrouwen de weg wijzen bij de
doodlopende weg van het graf. Zij stellen een verrassende vraag. Waarom zoeken jullie de levende
bij de doden? En doen er nog een schepje bovenop. “Hij is niet hier.” Moeten ze dan onverrichter
zake naar huis?
Wat zoeken wij in de kerk? Wat is er te vinden? Rust, traditie, mensen die naar je omzien? Verwacht
je er Jezus te vinden? Een levende Jezus? Hopelijk herken je iets van de radeloosheid van de vrouwen
op de Paasmorgen.
Is God voor jou te vinden? Weet je het even niet meer en zegt de uitbundigheid van Pasen je niets.
De radeloosheid van de vrouwen was voor God een gelegenheid om over te komen. Jezus is de
levende zoon van een levende God. Die laat sporen na. Die spreekt, zoekt en hoort je. Ook als jij Hem
kwijtgeraakt bent.
De vrouwen zoeken in de verkeerde richting. Het draait er op uit, dat zij als zoekers zelf gevonden
worden.
Zij zochten een dode Jezus, maar de levende Jezus vindt hen. Wij komen naar de kerk om Jezus te
vinden. Hij nodigt ons en vindt ons in de liefde waarmee Hij ons met elkaar verbindt. Hij leeft en wie
leeft heeft lief.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 13 april
• Preek van de week, zondag 6 april
• Preek van de week, zondag 23 maart
• Preek van de week, zondag 16 maart
• Preek van de week, zondag 9 maart

Voorganger: Ds. A. Hakvoort

Tekst van vandaag: Lucas 19 : 29 – 40 en Lucas 22 : 7 – 20
Het Pesachfeest, dat in familieverband wordt gevierd, nadert. Het is druk op de wegen naar
Jeruzalem. Voor de autoriteiten reden om extra alert te zijn. Het is het feest van de herdenking van
de bevrijding van het volk Israël uit de slavernij in Egypte. Juist aan het begin van dat feest rijdt Jezus
als een koning Jeruzalem binnen. Hij stuurt 2 herauten vooruit met een gedetailleerde opdracht. Het
lijden en sterven overkomt Hem niet, Hij heeft het zelf zo tot in detail gepland. In verschillende
gelijkenissen heeft Hij er op gezinspeeld. Hij gaat Jeruzalem binnen als eigenaar van de stad en de
tempel. Dat blijkt al uit de opdracht om het ezelsveulen te halen. Het moet een nieuw dier zijn. Tot
2x toe wordt er geschreven “De Heer heeft het nodig”. Jezus vordert als het ware het dier. Het
gebeurt ook bij het voorbereiden van het Pesachmaal. Jezus geeft aan in welke zaal ze moeten zijn.
Op de vraag van de discipelen wat ze zullen zeggen is het antwoord: “De Meester vraagt” (De Heer
heeft het nodig). Jezus is zelf gastheer. Het is een vreemde gastheer en er klinken vreemde woorden.
Hij is een herderkoning, die zijn leven inzet voor zijn schapen. Het gaat anders dan het altijd ging. Hij
zegt “Dit is Mijn lichaam dat voor jullie gegeven wordt” en bij het schenken van de wijn: “Dit is Mijn
bloed, dat voor jullie vergoten wordt.” De leerlingen begrijpen het dan nog niet. Dat komt later pas.
Christus regeert. Dat wordt wel duidelijk. Hij moet lijden en sterven tot verzoening van de zonden
met Zijn volk. Het overkomt Hem niet. God regeert en Christus is koning ook in ons lijden en ook als
wij moeten sterven. Wat een troost.
Wat is onze reactie op de claim, die Jezus legt op ons leven. Laten we Hem toe? Hij wil onze koning
zijn. Dien Hem, laat je door Hem bedienen. De Heer is mijn Herder, het ontbreekt mij aan niets.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 6 april
• Preek van de week, zondag 23 maart
• Preek van de week, zondag 16 maart
• Preek van de week, zondag 9 maart
• Preek van de week, zondag 2 maart

Voorganger: Ds. A. Hakvoort Getsémane
De tekst van vandaag: Lucas 22 : 39 – 53

Bidden is iets intiems. Je geeft je bloot. Jij staat tegenover God.
Vanmorgen zijn wij getuige van een biddende Jezus. We mogen meekijken en meeluisteren. Het is
niet de eerste keer dat we lezen over Jezus, die aan het bidden is. Deze keer is het een heel
confronterend gebed. Het gebeurt op een mooie plek, een olijfberg buiten Jeruzalem. Een plek van
rust weg van het rumoer van het Pesachfeest in de stad.
Het zijn de laatste uren, dat Jezus samen is met de discipelen. Jezus gaat in gebed en roept de
discipelen ook op om in gebed te gaan. Bidden word ook wel “het aangezicht van God zoeken”
genoemd. Je gaat naar God toe. Jezus weet zich in een crisissituatie. Zijn dood is aanstaande en in
een crisis is bidden belangrijk.
Jezus vraagt zijn discipelen niet om voor Hem te bidden, maar voor zichzelf, “opdat zij niet in
verleiding komen.” Zij zijn Hem tot dan toe trouw blijven volgen. Maar nu in de crisis zegt Hij hun te
bidden, dat zij Hem ook in de toekomst blijven volgen en solidair blijven met elkaar.
Zelf bidt Hij dat Hij in deze crisis volhardt in Zijn missie. Dat Hij zich niet laat verleiden door de wil van
het volk, maar vasthoudt aan de wil van Zijn Vader.
De leerlingen vallen in slaap ondanks het verzoek van Jezus om te bidden voor hun behoud. Dat is
voor ons herkenbaar, dat we opgeven als het moeilijk wordt, ons bidden grenzen kent en wordt
verdrongen door vermoeidheid en afdwalende gedachten.
Na Pasen bidt Jezus voor ons. Dat wij niet toegeven aan gemakzucht, maar Hem blijven volgen en
bidden: Waar is Uw weg?
Jezus ga ons voor,
deze wereld door.
En u volgend op uw schreden,
gaan wij moedig met u mede.
Leidt ons aan uw hand
naar het Vaderland.
Valt de weg ons lang.
Zijn wij klein en bang.
Sterk ons Heer om zonder klagen
achter U ons kruis te dragen.
Waar Gij voor ons trad,
is het rechte pad.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 23 maart
• Preek van de week, zondag 16 maart
• Preek van de week, zondag 9 maart
• Preek van de week, zondag 2 maart
• Preek van de week, zondag 23 februari

Voorganger: Ds. A. Hakvoort Jezus legt de bijbel uit
De tekst van vandaag: Lucas 20 : 1 – 19
Als iemand jouw verantwoordelijkheid ongevraagd overneemt, geeft dat irritatie. Het tast je aan in je
eigenwaarde.
Zo ook in de tekst van vanmorgen. De tempel is het domein van priesters, wetgeleerden en
farizeeërs. Zij moeten daar de orde bewaren. En nu komt Jezus zich ermee bemoeien. Ze zoeken
daarom naar een mogelijkheid om van Jezus af te komen en dagen Hem uit. “Welk gezag heb je
eigenlijk om hier onderricht te geven?” De reactie van Jezus met de vraag over het gezag van
Johannes de Doper brengt hen in verlegenheid. Het volk hield Johannes voor een profeet. Dat
kunnen ze publiekelijk niet ontkennen. Maar Johannes heeft Jezus ook aangekondigd als iemand, die
sterker is dan hij en die door God gezonden is als de Messias. Als ze Johannes als een door God
gezonden profeet zouden zien, erkennen ze daarmee ook Jezus’ gezag.
Ook de gelijkenis van de wijngaard brengt de leiders in verlegenheid. Een wijngaard is in het Oude
Testament een beeld voor het volk Israël en God is de wijngaardenier. De leiders van het volk zijn de
pachters die verantwoordelijkheid moeten afleggen aan God.
De pachters nemen in het verhaal de verantwoordelijkheid van de eigenaar over. De eigenaar toont
waardigheid en geduld door Zijn eigen Zoon te sturen met het risico dat zelfs hij zal worden
mishandeld.
Jezus bestempelt hiermee de farizeeën en wetgeleerden als respectloos en kwaadaardig. De reactie:
“Dat nooit, de eigenaar mag dit niet accepteren” leidt tot een indringende blik van Jezus en een
verwijzing naar psalm 118 over een door bouwvakkers afgekeurde steen, die tot drager van het
gebouw werd.
Dit verhaal is een antwoord op hun vraag: Waaraan ontleen jij je gezag? Jezus geeft aan, dat Hij het is
die komt in de naam van de Heer.
God kan onze ideeën volledig omkeren. Laten we de claim van Jezus, dat Hij de Zoon van God is en
heerser over ons leven accepteren en ons leven in Zijn handen leggen.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 16 maart
• Preek van de week, zondag 9 maart
• Preek van de week, zondag 2 maart
• Preek van de week, zondag 23 februari
• Preek van de week, zondag 2 februari

Voorganger: Ds. A. Hakvoort Jezus’ opname
De tekst van vandaag: Lucas 13: 31-35
Dokkum is bekend vanwege de Elfstedentocht. Het is een keerpunt. Je moet vanuit Dokkum terug om
in Leeuwarden te eindigen. Dokkum is ook bekend vanwege de moord op de zendeling Bonifatius.
Geen fraaie gebeurtenis, maar het legt de stad geen windeieren. Veel toeristen komen er op af.
Moordstad, dat kun je ook van Jeruzalem zeggen. Terwijl de naam eigenlijk “Stad van Vrede”
betekent. De geliefde stad voor de Joden, voor Christenen en ook voor Moslims. Toch zegt Jezus: “De
stad die de profeten doodt.” Zij, die de stad steeds waarschuwen, worden al eeuwenlang het zwijgen
opgelegd.
Jezus is, zoals bij Israëlieten gebruikelijk voor Joodse feesten, op weg naar Jeruzalem. Het was de tijd,
dat Hij van de aarde zou worden weggenomen. Jezus trok voorheen voornamelijk rond door het
noorden van Israël, maar nu is Hij op weg naar Jeruzalem.
In het boek Lucas kunnen woorden soms een dubbele betekenis hebben. Jezus is op weg naar de
stad waar de profeten werden gedood. Hij kiest er desondanks bewust voor. Het is de route om
opgenomen te worden in de hemel. Er komt een aantal farizeeën langs, die Hem waarschuwen voor
Herodes. Is het een waarschuwing of is het om Hem van Zijn roeping te weerhouden? Zijn roeping is
immers, dat Hij moet sterven in Jeruzalem. Jeruzalem, de stad van Gods liefde en het bittere voor
God is, dat die liefde niet wederzijds is. Geloven wij dat God ons leven leidt? Dat Hij het beste met
ons voor heeft? Je kunt het ook doodzwijgen en daarmee Jezus afwijzen, maar God laat zich niet van
de wijs brengen. Zelfs niet als Hij wordt afgewezen. In Jesaja staat: “Al zoeken ze mij niet, toch laat ik
mij vinden”.
Het wonderlijke is, dat God trouw blijft. Hij komt naar de aarde voor verlorenen, mensen, die Hem
niet kennen, niet willen zien. Hij zorgt er voor, dat mensen die niet willen, door de kracht van de
Heilige Geest worden veranderd in volgelingen.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 9 maart
• Preek van de week, zondag 2 maart
• Preek van de week, zondag 23 februari
• Preek van de week, zondag 2 februari
• Preek van de week, zondag 26 januari

Voorganger: Ds. A. Hakvoort Jezus’ uittocht
De tekst van vandaag: Lucas 9 : 22 – 36
Situaties kunnen vanuit verschillende perspectieven worden bekeken. Een andere kijk op zaken kan
verhelderend zijn. Soms heb je die blik nodig die je een andere kijk op het leven geeft.
In het gelezen tekstgedeelte zijn Jezus en de discipelen op een berg. Hier vindt een topontmoeting
plaats. Jezus, Mozes en Elia en ook God zelf is aanwezig.
Jezus had kort hiervoor aan de discipelen gevraagd: “De Mensenzoon zal veel moeten lijden, door de
oudsten worden verworpen en gedood en op de derde dag zal Hij weer opstaan”. Je moet je leven
verliezen om het te behouden.
Tot dan begrepen de discipelen niet wat Hij bedoelde met de opstanding, maar hier krijgt Jezus een
Goddelijke uitstraling als Hij aan het bidden is. De discipelen schrikken er van. Jezus is in gesprek met
Mozes en Elia. Het gespreksonderwerp is het naderende levenseinde (de uittocht) van Jezus.
Een uittocht uit een slavernij en een bevrijding van de machten die een mens gevangen houden.
Mozes en Elia waren destijds geroepen om Israël te bevrijden uit de macht van de Egyptenaren en uit
de macht va de Baäl. Hun is het niet gelukt om het volk definitief te bevrijden. Hadden Mozes en Elia
het over hun moeiten om het volk te overtuigen?
Als je de weg die Jezus moest gaan als een exodus ziet, is het niet een eind, maar een doorgang, een
bevrijding.
God verschijnt en zegt: “Dit is Mijn geliefde Zoon. Luister naar hem”. Het was een ander perspectief
voor de kruisdood. Het einddoel van Zijn leven op aarde.
Petrus wil een tentenkampje opzetten, maar daarvoor is het te vroeg. Om God en mensen bij elkaar
te brengen moest Jezus eerst Zijn lijdensweg gaan en opstaan uit de dood. De discipelen spraken er
nog met niemand over. Pas later zien ze de betekenis van deze ontmoeting in en vermeld o.a. Petrus
het in zijn brief (2Petrus 1:16-18).
En dan wij. Gaan wij nu verder achter Jezus aan met onze moeiten en zorgen en zelfverloochening?

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 2 maart
• Preek van de week, zondag 23 februari
• Preek van de week, zondag 2 februari
• Preek van de week, zondag 26 januari
• Preek van de week, zondag 19 januari

Voorganger: Ds. A. Hakvoort Wie zich beheerst is sterker dan wie een stad inneemt.
De tekst van vandaag: 2 Petrus 1 : 1 – 11
Zelfbeheersing is jezelf onder controle weten te houden. Kanker, Dementie, Burn-out zijn duidelijk
volksziektes, maar ook ons gewicht kan een volksziekte zijn in de vorm van obesitas. 50% van de
Nederlanders zou overgewicht hebben. Onze levensstijl is te ongezond. Hoewel te zwaar ook het
gevolg kan zijn van medicijngebruik of sociale factoren. Het is niet perse een gevolg van gebrek aan
zelfbeheersing. Het zegt iets van onze cultuur. We hebben als cultuur geen doel meer waar we ons
aan moeten toewijden.
Zoals topsporters. Zij trainen jarenlang om de top te kunnen bereiken en leggen zich daarvoor allerlei
beperkingen op. Heb je geen doel, dan breng je ook geen offers. Christenen hebben zelfbeheersing
als doel. Ons doel is om mensen voor Christus te winnen. Liefde, Vreugde, vrede, geduld,
vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing zijn onze doelen. Die ketting
loopt uit op liefde. Alles wat we krijgen zijn middelen voor het grote doel: God liefhebben boven alles
en je naaste als jezelf.
Tegenover onze doelen staan: “ontucht, zedeloosheid, losbandigheid, afgoderij, toverij, vijandschap,
tweespalt, jaloezie, woede, gekonkel, geruzie en rivaliteit, afgunst en bras- en slemppartijen”.
Een cultuur zonder doel kan zichzelf niet beheersen. Ons leven is omringd door reclame. Een
voortdurende beproeving van onze zelfbeheersing. Onze maatschappij is gericht op meer, meer en
meer. Zelfbeheersing is een vrucht van de Geest.
Als u of jij het doel helder hebt, waar God je toe roept, ga je alles wat je krijgt gebruiken als middel
om Hem te dienen. Dan zie je het als een gave van God. Ons doel is om Hem lief te hebben en
daarvoor ook dingen te laten om toegewijd aan Hem te leven. “Zoek eerst het koninkrijk van God en
al het andere zal je er bij worden gegeven”.
Je leven wordt er niet gemakkelijker op. Je moet jezelf voortdurend inhouden en je inspannen om je
roeping waar te maken. Daar wordt je gezonder van en je omgeving, je cultuur vaart er wel bij.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 23 februari
• Preek van de week, zondag 2 februari
• Preek van de week, zondag 26 januari
• Preek van de week, zondag 19 januari
• Preek van de week, zondag 12 januari